~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Διαβάστε ολόκληρο το πρόγραμμα στο:
http://syriza.gr/index.php?option=com_k2&view=item&layout=item&id=1853&Itemid=170
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
7. Ισχυρό κοινωνικό κράτος. Κανένας μόνος στις δύσκολες καμπές της ζωής
Στη χώρα μας αναπτύχθηκε ένα κοινωνικό κράτος ασθενές, αποσπασματικό, και αναποτελεσματικό. Η επίθεση των δύο τελευταίων χρόνων οδήγησε στην πλήρη κατεδάφισή του. Η κοινωνική μέριμνα έχει μετατραπεί σε μίζερη φιλανθρωπία. Η κοινωνική ευθύνη του κράτους μετατρέπεται σε ατομική ευθύνη. Μας λένε ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα θέλουν να συρρικνώσουν τις κρατικές δαπάνες για το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, προκειμένου να διατηρήσουν τα φορολογικά προνόμια των λίγων, και παράλληλα να ωθήσουν, όσους το μπορούν, σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά ασφαλιστικά συστήματα.
Το σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν είναι βάρος ή χώρος κερδοσκοπικής δραστηριότητας όπως το αντιμετωπίζει ο νεοφιλελευθερισμός. Είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες, ώστε να μπορούν να δημιουργούν και να συμμετέχουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή.
Το Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων χρειάζεται πράγματι να αναμορφωθεί, αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση από τη σημερινή. Κύρια προϋπόθεση για την εξυγίανση και τη βιωσιμότητά του, ωστόσο, είναι η καταπολέμηση της ανεργίας και η ασφάλιση όλων των εργαζομένων, ώστε να υπάρχει σταθερή ροή εισφορών. Η νομιμοποίηση των μεταναστών και μεταναστριών και η εξασφάλιση ότι οι εισφορές τους θα πιάνουν τόπο, ακόμα και αν φύγουν, θα συμβάλει αποφασιστικά στη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Παράλληλα χρειάζεται:
Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
Να κατοχυρωθούν οι αναγκαίοι πόροι με τις εισφορές και την κρατική συμμετοχή και να υπάρξει σύστημα καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροκλοπής.
Να εξασφαλιστεί με έναν μακρόχρονο διακανονισμό η επιστροφή των αποθεματικών του που κατασπαταλήθηκαν ή αφαιρέθηκαν, όπως πρόσφατα με το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων.
Έτσι μπορεί να λειτουργήσει ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα παρέχει πλήρεις συντάξεις στα τριανταπέντε χρόνια, στηριγμένο σε δύο πυλώνες κύριας και επικουρικής σύνταξης, που θα αποδίδουν 80% και 20% του μισθού αντίστοιχα, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις στην αναπηρία, την μητρότητα και την κηδεμονία παιδιών, στην βαριά και ανθυγιεινή εργασία.
Το σύστημα προστασίας των ανέργων χρειάζεται ριζική αναμόρφωση με μέτρα που θα εξασφαλίζουν στους άνεργους, ιδίως στους μακροχρόνια άνεργους, αξιοπρεπή ζωή. Η επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστες, ώσπου να βρουν δουλειά, και η αύξησή του σταδιακά στο 80% του τελευταίου μισθού για την πρώτη διετία, η ειδική πρόνοια για τους νέους που δεν έχουν βρει ποτέ δουλειά και τους εποχικούς ανέργους, αλλά και μέτρα ειδικής κοινωνικής πρόνοιας, όπως τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, η είσοδος σε εκδηλώσεις πολιτισμού, η επιδότηση του ενοικίου και η απαγόρευση των εξώσεων, η αναστολή εξυπηρέτησης των δανείων είναι απαραίτητα μέτρα ιδίως σε περιόδους σαν τη σημερινή που η ανεργία απειλεί την εργατική τάξη και τη νεολαία με εξαθλίωση.
Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας χρειάζεται να εξασφαλίζει ότι οι άνθρωποι που για οποιονδήποτε λόγο βρίσκονται σε αδυναμία, δεν μένουν αβοήθητοι. Αυτό περιλαμβάνει τους ανθρώπους με αναπηρία, τις μονογονεϊκές οικογένειες, την τρίτη ηλικία, τα νοικοκυριά χωρίς εισόδημα.
Οι διάφορες αποσπασματικές ρυθμίσει και πρόνοιες χρειάζεται να ενοποιηθούν σε ένα εθνικό σύστημα με εξασφαλισμένους πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, η στέγη με θέρμανση, φωτισμό και τηλεπικοινωνίες, η διατροφή και η ένδυση, η μεταφορά, η βοήθεια στο σπίτι, η νομική προστασία και εκπροσώπηση μπορούν έτσι να γίνουν δικαιώματα όλων των πολιτών.
Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, χρειάζεται να ενθαρρύνεται η οικοδόμηση δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης τα οποία χωρίς να υποκαθιστούν τις υποχρεώσεις του κράτους, λειτουργούν συμπληρωματικά και ενισχύουν συλλογικές μορφές δράσης.
8. Η Υγεία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων
Η μείωση των συνολικών δημόσιων (κρατικών και κοινωνικοασφαλιστικών) δαπανών υγείας στο μισό – 3% του ΑΕΠ και παρακάτω, όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αντίστοιχη δαπάνη είναι υπερδιπλάσια – αποτελεί διακηρυγμένο σκοπό των συνεταίρων του δικομματισμού και της τρόικας. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί το σύνολο των αλλαγών που εφαρμόστηκαν ή προωθούνται στο χώρο της Υγείας (συγχωνεύσεις-καταργήσεις νοσοκομείων, ΕΟΠΥΥ, φάρμακο). Την ώρα που η κρίση και η ανέχεια ωθεί τον κόσμο μαζικά στο δημόσιο σύστημα υγείας (αύξηση προσέλευσης 30%), αυτό αποδιαρθρώνεται και συρρικνώνεται δραματικά.
Με τις δραστικές περικοπές στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων και τα ανεξόφλητα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων είναι ορατός ο κίνδυνος ολοσχερούς κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας σε λίγους μήνες. Ήδη νοσοκομεία κλείνουν ή υπολειτουργούν. Τα διαθέσιμα κρεβάτια περιορίζονται. Οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υλικά, εξοπλισμό και η υπερεντατικοποίηση της εργασίας των υγειονομικών διαμορφώνουν συνθήκες επισφαλούς λειτουργίας των νοσοκομείων και της περίθαλψης των ασθενών.
Ταυτοχρόνως επιταχύνεται η μετάλλαξη του δημόσιου νοσοκομείου σε εμπορική επιχείρηση με κεντρική επιδίωξη την αύξηση των «ιδίων» εσόδων από την οικονομική του δραστηριότητα (παραχώρηση δημόσιων κλινών σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, απογευματινά ιατρεία, ανατιμολόγηση ιατρικών πράξεων, ΚΕΝ, είσοδος ιδιωτών ιατρών ), ενώ «φιλέτα» παραχωρούνται σε κερδοσκοπικά κεφάλαια. Αυτές οι πολιτικές απειλούν ευθέως την ίδια την υγεία των πολιτών, όπως έχει αποδειχθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Λεττονία, Ρουμανία κ.ά) στις οποίες όταν εφαρμόστηκαν τα ίδια μέτρα, αυξήθηκαν τα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας.
Οι συνέταιροι του δικομματισμού μας λένε ότι η συγχώνευση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και η σύσταση του ΕΟΠΥΥ αναβαθμίζουν την πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δημιουργούν ολοκληρωμένο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα διαλύονται ακόμη και αυτές οι ανεπαρκείς δομές του ΙΚΑ. Εννιά εκατομμύρια ασφαλισμένοι «στριμώχνονται» σ’ ένα σύστημα με λιγότερους γιατρούς, με μειωμένες παροχές, μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση των ασθενών και ένα ελλειμματικό προϋπολογισμό, που θα οδηγήσει τον ΕΟΠΥΥ με βεβαιότητα σε χρεοκοπία και αδυναμία κάλυψης των αναγκών των ασφαλισμένων εντός του έτους.
Με πρόσχημα την πάταξη της διαφθοράς και της σπατάλης στο χώρο του φαρμάκου, μετακυλύουν το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης στους ασθενείς. Εκατοντάδες φάρμακα εξαιρούνται από τις λίστες συνταγογράφησης, ενώ παράλληλα ως μοναδικό κριτήριο της φαρμακευτικής αγωγής αναδεικνύεται το κόστος του φαρμάκου και όχι η καταλληλότητά του. Θύμα αυτής της πολιτικής πέφτει και το μικρό φαρμακείο της γειτονιάς, το οποίο εξοντώνεται προς όφελος των μεγάλων αλυσίδων εμπορίας φαρμάκων.
Το «ξεφόρτωμα» της ευθύνης της Πρόνοιας από το υπουργείο Υγείας, η συγχώνευση και κατάργηση προνοιακών δομών, η μείωση των προνοιακών επιδομάτων, η υποχρηματοδότηση των μονάδων ψυχοκοινωνικής φροντίδας και των μονάδων απεξάρτησης, προαναγγέλλουν τα χειρότερα για τις πλέον ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Άμεσες ανάγκες και μέτωπα πάλης στον τομέα της Υγείας είναι:
- Να μη συγχωνευθεί και να μην καταργηθεί καμιά δημόσια μονάδα υγείας.
- Να έχουν όλοι, όσοι ζουν και εργάζονται στη χώρα, δωρεάν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση για εξετάσεις και νοσήλια.
- Να καλυφθούν τα κενά σε προσωπικό με προσλήψεις υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων και όχι να δημιουργηθούν περισσότερα με τις σχεδιαζόμενες απολύσεις.
- Να καταργηθεί η συμμετοχή στα φάρμακα και τις εξετάσεις αμέσως για χαμηλοσυνταξιούχους, άνεργους, φοιτητές και πάσχοντες από χρόνια νοσήματα και σταδιακά για όλους.
- Να υπάρχει πρόσβαση σε επαρκώς ελεγμένα φάρμακα με βάση την καταλληλότητα τους για τις ανάγκες της υγείας των πολιτών και όχι με βάση τη λογιστική αντίληψη του χαμηλότερου κόστους.
- Να στηριχτούν οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ( ΑμεΑ, ψυχικά πάσχοντες, ηλικιωμένοι, άποροι, τοξικοεξαρτημένοι κ.ά) με χρηματοδότηση των κοινωνικών δομών και αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών φροντίδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο δεν αποδέχεται ούτε στηρίζει το σημερινό νοσηρό και αναποτελεσματικό ΕΣΥ που ταλαιπωρεί ασθενείς και υγειονομικούς. Διεκδικεί ένα νέο ολοκληρωμένο, καλά στελεχωμένο, δωρεάν και καθολικό σύστημα υγείας, στο οποίο θα έχει πρόσβαση κάθε άνθρωπος που το έχει ανάγκη, ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική του κατάσταση ή την εθνικότητά του.
Στην αντίληψή μας για την υγεία δεν υπάρχει χώρος για επιχειρηματική κερδοσκοπική δραστηριότητα. Ο βασικός παράγοντας που θα οδηγήσει στη συρρίκνωση και τελικά εξάλειψη της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της υγείας θα είναι η καθολικότητα και η ποιότητα του δημόσιου τομέα.
Προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτού του στόχου αποτελεί η επαρκής χρηματοδότηση της υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό ο οποίος πρέπει να αποτελεί τη βασική πηγή χρηματοδότησης του συστήματος, και η ορθολογική και διαφανής διαχείριση.
Κύρια στοιχεία της πρότασής μας είναι:
- Να αυξηθούν βαθμιαία και σε σύντομο χρονικό διάστημα οι δαπάνες για την Υγεία σε ποσοστό 6% του ΑΕΠ.
- Η συγκρότηση ολοκληρωμένου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και μετανοσηλευτικής αποκατάστασης, που θα αποτελεί τον βασικό πυλώνα του νέου πραγματικά δημόσιου συστήματος υγείας
- Η αναβάθμιση της νοσοκομειακής περίθαλψης με τεχνολογικό εξοπλισμό και επαρκές μόνιμο υγειονομικό προσωπικό.
- Η ολόπλευρη αναβάθμιση του ΕΟΦ, η οργάνωση εθνικής φαρμακοβιομηχανίας παραγωγής βασικών φαρμάκων και υγειονομικού υλικού, η σύσταση δημόσιου φορέα προμήθειας – αποθήκευσης και διανομής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου